غر غر

از روزی که شروع کردم برای دنبال کار گشتن دست و دلم به کار نمیره از قبل هم نمیرفت نمیدونم چرا نسبت به اینجا اینقدر دلسرد شدم ... هی هرروز میشینم و با یک کوه کارهای تلنبار شده و هی نگاشون میکنم و هی میگم امروز انجامتون میدم و هی با خودم قرار میزارم که هر وقت انجامتون دادم مطمئنم که کار مورد علاقم جور میشه ... من تو این دور باطل گم شدم .... شاید برای همین میخوام از اینجا برم که برم یک جایی که کار عقب مونده ای نباشه و از اول توش تلنباری وجود نداشته باشه ... احساس میکنم تنهام ... شایدم زیادی غرغرو ... از اینکه همش تو فشارم و احساس میکنم همه بهم زور میگن ناراحتم ... این چند روز تعطیلی برای چندمین بار کتاب من چراغ ها را خاموش میکنم  ... مال زویا پیرزادو خوندم هر بار که این داستانو میخونم نمیدونم چرا هی وجه تشایه بین خودم و زن داستان پیدا میکنم ... هی فکر میکنم  تاحالا چه کاریو برای خودم انجام دادم ... و هربار این سوالو میپرسم هیچ چیزی تو ذهنم نمیاد که اصلا چه کاری دوست داری غیر از اینکه تو خونه باشی و دراز بکشیو و با آقای همسر فیلم ببینی و تنها باشین دوتایییی ..... و جالب اینجاست که هر تعطیلی که من دلم میخواد اینکارارو انجام بدم یک چیزی پیش میاد و من همچنان فک منیکنم تو فشارمممم ... خیلی غر زدم